Βρέθηκα πριν λίγο καιρό με μια ομάδα παιδιών μικρών τάξεων του δημοτικού σχολείου. Σε μια ώρα και με λίγες ξυλομπογιές σχεδίασα στην αρχή και ζωγράφισα μετά τη μαμά του Χριστού την Παναγία μας μαζί με το μικρό Χριστό σε ένα χαρτί περιτυλίγματος. Σιγά σιγά με ακολουθούσαν οι μικροί σπουδαίοι συνάδελφοι μου. Είμαι πολύ περήφανος και χαρούμενος για το αποτέλεσμα των παιδιών. Περισσότερα εδώ
Πριν λίγες μέρες με πολύ χαρά έλαβα το παρακάτω μήνυμα από τους μαθητές ενός Γυμνασίου στη Λαμία μέσω του προφίλ του καθηγητή τους στα Θρησκευτικά Δημήτρη Γρίβα και επακολούθησε ο πολύ ενδιαφέρον διάλογος. Αφορμή το έργο μου που βρίσκεται στο σχολικό τους βιβλίο «Άγγελος ποδηλάτης»
Είμαστε οι μαθητές του Α3 του 2ου Γυμνασίου Λαμίας και επικοινωνούμε μαζί σας μέσω του προφίλ του καθηγητή μας, στην ώρα των Θρησκευτικών. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τον πίνακά σας “Άγγελος ποδηλάτης” και έχουμε πολλές ερμηνευτικές απορίες. Θα θέλαμε την βοήθειά σας και την καθοδήγησή σας. Ευχαριστούμε.
Αν μπορώ να βοηθήσω ευχαρίστως
Αν μπορείτε να μας εξηγήσετε τους συμβολισμούς, π.χ. τι συμβολίζει ο φτερωτός άγγελος, πώς μορούμε να ερμηνεύσουμε το “σκιώδες” σπίτι μπροστά του, το σήμα της κυκλικής πορείας που είναι στην αντίθετη φορά της πορείας του αγγέλου, τις σπασμένες κολώνες, τα ρούχα που ανεμίζουν, και, γενικά, τα μηνύματα του έργου.
Καταρχήν να σας πω ότι η ζωγραφική είναι μια επικοινωνία με αυτό που λέγεται ασυνείδητο, ένας εσωτερικός κόσμος μη συνειδητός. Τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εγώ αλλα και έτσι θεωρώ τίμια τη τέχνη. Αυτό λοιπόν που μου ζητάτε θα το κάνω τώρα για σας αυτό που βγήκε στο καμβά να αρχίσω να το αναλύω και να το το εξηγώ. Κινούμε με το ποδήλατο αρκετά στην Αθήνα που μένω. Κάποιο πρωί που πέρασα και είπα μια καλημέρα σε μια φίλη που έχει ενα καφέ κοντά στο εργαστήριο μου μου ανέφερε το “αγγελος ποδηλατης” κάπως σαν να ήρθα σαν Άγγελος μπροστά της κάτι τέτοιο Αυτο το ζευγάρι των λέξεων ήταν αρκετό. Αγγελος χαράς καλών ειδήσεων, ποδήλατο μια απλή μηχανή έξυπνη εξηπηρετική. . Οι αρχαίες κολώνες και το συτάκι είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας ολίγον φολκλόρ ολίγον δεδομένο μπορεί και ψεύτικο μη δημιουργικό πια αδιάφορο πια. Πανω αριστερά ένας γάμος ευτυχία ερωτας . Το διάφανο απιτι που παρατηρείτε είναι ένα φάντασμα ίσως ένα όνειρο μια προσδοκία. έχω εμμονη με την οικεία, το σπίτι αυτό που μαζεύει τους ανθρώπους κοντά την οικογένεια κτλ στο κάτω μέρος είναι ένα πραγματικό σπίτι ένα κυπαρίσσι ένα σπίτι στον αέρα γιατί και όλα τα καλά του σπιτιού πάντα υπάρχει και ο διαμελισμός το παίρνει ο αέρας θα έλεγα και αριστερά μια πολυκατοικία κάτι πιο απρόσωπο μοντέρνο τεράστιο Τα απλωμένα ρούχα είναι για μένα ότι έγραψα πριν επτά χρόνια σε μαι έκθεση που έκανα με θέμα “Απλωμένα Ρούχα” Στη θέα μιας απλωμένης μπουγάδας αντικρίζω την πατρίδα μου, το πατρικό μου σπίτι, τα παιδικά μου χρόνια, τη θαλπωρή που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον. Απλωμένα ρούχα σημαίνει ειρήνη, φροντίδα, τρυφερότητα. Είναι είδος υπό εξαφάνιση, μια και μάλλον βολεύει να τα δίνεις στο καθαριστήριο.
Η μπουγάδα είναι η διακριτική δημοσιοποίηση των πιο προσωπικών μας αντικειμένων: εσώρουχα, σεντόνια, πιτζάμες, νυχτικά… Όλα έκθετα στο φως, αλλά σε περιορισμένο κοινό. Είναι απομυθοποίηση η απλωμένη μπουγάδα: Όλοι σε κάποιο σεντόνι θα κοιμηθούμε κάποιο εσώρουχο θα φορέσουμε και οι ποιο ένδοξοι και οι πιο ταπεινοί και οι πιο πλούσιοι και οι πιο φτωχοί. Είναι η μπουγάδα η κοινή μας καταγωγή, είμαστε σχετικώς γυμνοί. Αυτά σαν μια πρώτη προσέγγιση. Ίσως θα ήταν πιο δημιουργηκο να δούμε εσείς τι βλέπται σε αυτό το έργο πριν ίσως ακούσετε τη δική μου άποψη. Στη διάθεση σας για όποια άλλη υποστήριξη.
Αγαπητέ κ. Πυλαρινέ, οι μαθητές μου κι εγώ σας ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκρισή σας. Συγχωρήστε μας την καθυστέρηση της απάντησης, αλλά θέλαμε να κάνουμε εφαρμογή και επεξεργασία στην τάξη των απόψεων που μας στείλατε. Ιδιαίτερα εκτίμησαν τα παιδιά τη διάθεσή σας να ακούσετε την άποψή τους. Η ιδέα της άμεσης επικοινωνίας με τον καλλιτέχνη του οποίου κάποιο έργο επεξεργαζόμαστε κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας έρχεται από τότε που ήμουν εγώ μαθητής. Σε ένα σημαντικό δίλημα πάνω σ’ ένα ποίημα του Γ. Ρίτσου, με τη φιλόλογο πήραμε στο διάλειμμα τηλέφωνο τον ίδιο το Ρίτσο (ζούσε τότε) και μας έδωσε τις ερμηνευτικές του κατευθύνσεις. Αξιοποιήσαμε διδακτικά τις προτάσεις σας, οι οποίες αποτέλεσαν έναυσμα για περαιτέρω διαθεματική έρευνα, επεξεργασία και γόνιμο διάλογο. Πάντα άλλωστε αρέσει στα παιδιά η εκπ/κή δραστηριότητα “Artful thinking”. Έπειδή όμως εδώ, απ’ τη μια η επαφή με τα έργα Τέχνης είναι στοχευμένη και δίνει στο έργο ένα λειτουργικό χαρακτήρα για την εξυπηρέτηση των στόχων του συγκεκριμένου μαθήματος, κι απ’ την άλλη τα παιδιά των 12 – 13 ετών έχουν την αντίληψη για μια πιο “συγκεντρωτική” και “συγκεκριμένη” αποκωδικοποίηση, θα σας αναφέρω σε αδρές γραμμές πώς “διάβασαν” το έργο σας. Η ανάγνωση άρχισε από κάτω προς τα πάνω. Ξεκινήσαμε από τα γήινα, όπου αν και υπάρχει μια τάση προς τα πάνω (κορυφές οικημάτων, κλαδιά δέντρων), η προσκόληση στην ύλη είναι εμφανής. Κάποια στιγμή σαν αεράκι έρχεται στη ζωή μας η χάρη του Θεού και ανεβάζει σε ανώτερες σφαίρες πνευματικότητας όλο μας το είναι, ακόμα και τα μύχια της ψυχής μας (εσώρουχα). Η χάρη του Θεού σαν άγγελος ποδηλάτης με ταχύτητα και πάθος (κόκκινα παπούτσια & σακίδιο) εξαγιάζει όλες μας τις εκφράσεις (ιστορία {κολώνες}, τέχνη {χορός}) κινούμενη αέναα, ενώ τα υλικά (σπίτι) αν και συνεχίζουν να υπάρχουν λαμβάνουν μια “άλλη” διάσταση. Το ταξίδι της ζωής βέβαια, συνεχίζει την πορεία του (καράβι), ενώ όλα φωτίζονται από ένα ολόγιομο φεγγάρι που μπορεί να ερμηνεύεται ως η χάρη του Θεού ή η θεϊκή βοήθεια ή το φωτεινό “μάτι” του καλλιτέχνη. Τέλος, όλα τελειώνουν μ’ ένα γάμο, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, και, βέβαια στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ως ευτυχές επιστέγασμα, μέσα σε ένα φόντο με όλες τις αποχρώσεις του μπλε που μπορεί να αποδίδει την Ευτυχία ή το χώρο της παρουσίας του Θεού. Ευχαριστούμε για τη συμβολή σας στην επιτυχία του μαθήματός μας!
Ο καθηγητής των παιδιών είναι ο Γρίβας Δημήτρης, εκπαιδευτικός μουσικής & θρησκευτικών στο 2ο Γυμνάσιο Λαμίας
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ερμής” «Τα παραμύθια της γιαγιάς Στεφανούλας» της Ιωάννας Αρβανιτάκη με εικονογράφηση Μπάμπη Πυλαρινού.
Συνέντευξη στην Τόνια Μακρά στο περιοδικό Ιστορία εικονογραφημένη
Εξώφυλλο στο περιοδικό Σύναξη με έργα της έκθεσης «Μυστικά Τοπία»
To τελευταίo κείμενο μου στο protagon
http://www.protagon.gr/anagnwstes/einai-to-thema-na-lyseis-to-provlima-44341394810
