Ημερολόγιο 2025

Τίτλος έργου: «Να μη βαστάει τη θέση του» Τον Μάιο του 1909 ο Ανδρέας Καρκαβίτσας επισκέπτεται τη Σκιάθο επικεφαλής της περιοδεύουσας στρατολογικής επιτροπής, έπειτα από την εκτέλεση των καθηκόντων της στη Μαγνησία και το Πήλιο. Ως αξιωματούχος, υπίατρος που ήταν συνοδευόταν και από τον νομάρχη, για αυτό και έτυχαν επίσημης υποδοχής από τις αρχές του νησιού. Καταγράφει ο Καρκαβίτσας την άφιξη της επιτροπής, την υποδοχή των επισήμων, τα καλωσορίσματα και τα κεράσματα, περιγράφει εικόνες της προκυμαίας στη γραφική «πολίχνη», αλλά σημειώνει και τις ανούσιες για τον ίδιο συζητήσεις των κεφαλών του τόπου. Προείχε το αντάμωμα με τον Παπαδιαμάντη και τον έψαχνε περιφέροντας το βλέμμα του. Σύντομα τον εντόπισε μισοκρυμμένο παράμερα, πιστό στην προσφιλή του συνήθεια να αποφεύγει τους μεγαλοσχήμονες. Σηκώθηκε, τον πρόλαβε στη γωνία και μίλησαν στα όρθια. Ο Παπαδιαμάντης δεν είχε καμία διάθεση να καθίσει με την «επίσημη» παρέα του φίλου του κι επιπλέον του παραπονέθηκε κιόλας για την αδυναμία του, απότοκη της οικονομικής του κατάστασης, να τον φιλοξενήσει όπως θα ήθελε: «Ναρθής στον τόπο μου και να μην μπορώ να σε περιποιηθώ, να πας αλλού! Να μη σε πάρω στο σπίτι μου, είπε κι άρχισε να δακρύζει». Ο Καρκαβίτσας μεταφέρει τον διάλογο των μελών της συντροφιάς του με τις εκτιμήσεις τους για το μέγεθος της αξίας του Παπαδιαμάντη «είναι μεγάλος άνθρωπος», αλλά και την άστοχη επιμονή του «να μη βαστάει τη θέση του», επικρίνοντας τη συνειδητή επιλογή του να αποφεύγει τους επώνυμους και να συγχρωτίζεται με τους λαϊκούς και τους ταπεινούς. (Χρησιμοποιήθηκε απόσπασμα απο κείμενο του Γρήγορη Καρταπάνη). Ευχαριστώ πολύ τον συγγραφέα Γιώργο Κατσέλη για την πληροφορία αυτού του χαρακτηριστικού περιστατικού για τον χαρακτήρα του κυρ Αλέξανδρου.

Ο παπά Νικόλας ο Πλανάς λειτουργώντας και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ψάλλοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι

Το καθημερνό το συνηθισμένο, το γκρι πως εξαγιάζεται πως γίνεται ωραίο, μαγικά πάλι

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι απορροφημένος στις σκέψεις του, σε κάποια γέφυρα του ποταμού Νέβα. Σε κάποια γέφυρα του ποταμού Νέβα, στην Άγια Πετρούπολη ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι απορροφημένος στις σκέψεις του, σχεδόν κυνηγημένος. Κάποια κυρία με την οποία διασταυρώνονται τον παρατηρεί και προκαλείται από το πόσο εκείνος είναι βυθισμένος στις σκέψεις του.

«Διονύσιος Σολωμός, Άνοιξη 1823»

Ο προφήτης Ηλίας

Θα μας ανοίξει την αγκαλιά του, και μεις θα πέσουμε στα πόδια του Από τον μονόλογο του Μαρμελάντωφ στον Ρασκόλνικωφ στο έργο «Έγκλημα και τιμωρία» του Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκυ. «Θα μας λυπηθεί όμως Εκείνος που λυπάται όλους. Αυτός που όλα τα καταλαβαίνει! Αυτός είναι ο Μόνος. Κι όλους, όλους θα τους κρίνει, όλους θα τους συχωρέσει, καλούς και κακούς, σοφούς και ασήμαντους. Θα μας ανοίξει την αγκαλιά του, και μεις θα πέσουμε στα πόδια του, και θα κλαίμε, και θα τα καταλαβαίνουμε όλα. Και η Κατερίνα Ιβάνοβνα ακόμα θα καταλαβαίνει, Κύριε ελθέτω η βασιλεία σου!» Διαστάσεις 58x58 εκ. Ψηφιακό έργο σε 7 αριθμημένα αντίτυπα

Ο Παίκτης «Ο Παίκτης » είναι το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του εξαρτημένου από την χαρτοπαιξία Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι που γράφτηκε το 1866 πιεσμένος από τα χρέη του υπαγορεύοντας το στην στενογράφο του Άννα Γκριγκόριεβνα Σνίτκινα, η οποία έγινε μετά η δεύτερη γυναίκα του.