Στις 30 Σεπτεμβρίου στο χωριό Γραμμενίτσα κοντά στην Άρτα έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης Σημεία ονείρων, είκοσι δύο έργα ζωγραφικής δικά μου που συνοδεύονται από κείμενα της ποιήτριας Νόνης Σταματέλου. Η έκθεση έγινε σε καινούριο χώρο πολιτισμού της ενορίας Αγίου Δημητρίου του χωριού, που δεν έχει καμιά σχέση με τους συνειρμούς που θα κάναμε για το πως είναι ένα πνευματικό κέντρο μιας ενορίας. Χώρος μεγάλος, υψηλής αισθητικής, εξοπλισμένος καθόλα για μια έκθεση ζωγραφικής. Έμεινα έκπληκτος! Ο χώρος εγκαινιάστηκε την προηγούμενη βδομάδα με ομιλία και συζήτηση του προέδρου του εφορευτικού συμβουλίου της Εθνικής βιβλιοθήκης Σταύρου Ζουμπουλάκη με θέμα «Αθλιότητα και μεγαλείο του ανθρώπου, αφιέρωμα στον Μπλέζ Πασκάλ». Αυτά μπορεί να γίνουν στην πλήρως ξεχασμένη ελληνική ύπαιθρο όταν υπάρχουν άνθρωποι που εμπνέουν που είναι προσγειωμένοι και βλέπουν την ιεροσύνη σαν ευκαιρία προσφοράς όχι μόνο σε όσους κινούνται στον εκκλησιαστικό χώρο αλλά σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη για ουσιαστική κοινωνία.
Στο τηλέφωνο ο π. Χαράλαμπος Σαλίβερος, ο εφημέριος του ναού Αγίου Δημητρίου Γραμμενίτσας αφού είχαμε συμφωνήσει για την έκθεση μου ζητάει να συζητήσουμε για τα έργα στα εγκαίνια. Θα πω, του απαντώ, δυο λόγια για τα έργα και τη συνεργασία μου με τη Νόνη αλλά δεν νομίζω ότι μετά υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε. Καλά, μου λέει, αν εσείς έχετε διάθεση οι άνθρωποι εδώ θέλουν συζήτηση και επικοινωνία. Αυτό ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη, η συζήτηση, οι ερωτήσεις, οι απόψεις, δεν σταματούσαν. Η έκθεση ήταν ένα γεγονός για το χωριό, και αυτό φάνηκε και από τα παιδιά της δευτέρας δημοτικού που με την καθοδήγηση της δασκάλας τους κυρίας Γεωργίας Μαντέλου είχαν ζωγραφίσει έργα εμπνευσμένα από τα έργα της έκθεσης, τα οποία έφεραν στα εγκαίνια. Τι μεγάλη χαρά και τιμή. Τι εξαιρετική ευκαιρία κινητοποίησης των παιδιών! Τι ευκαιρία επικοινωνίας για αυτά τα παιδιά, τι ωραία εμπειρία για την ηλικίας τους! (Στις φωτογραφίες δείχνω τα έργα τους).
Την άλλη μέρα στον καφέ, μετά τη λειτουργία, η συζήτηση συνεχίστηκε με ιδιαίτερη ζωηρότητα και πολύ συγκίνηση για τα πράγματα που μοιράστηκαν εκεί. Για μένα και τη Νόνη Σταματέλου ήταν πρωτόγνωρο και πολύ μα πολύ τιμητικό. Τιμητικό και συγκινητικό αυτό που συνέβη αλλά και αισιόδοξο για αυτό που συμβαίνει εκεί. Ένας ιερέας συντονίζει μια δραστήρια ζωντανή και διψασμένη κοινότητα που οργανώνει και φροντίζει να παράγει πολιτισμό σε ένα ήσυχο χωριό της Ηπείρου. Η εκκλησία ανοιχτή στον κόσμο, το πνευματικό ενοριακό κέντρο του Αγίου Δημητρίου Γραμμενίτσας φιλόξενη κιβωτός για κάθε άνθρωπο που διψά άσχετα από τη ταμπέλα που έχει στο λαιμό του. Έτσι ομορφαίνει ο κόσμος. Η εκκλησία από παρακμιακός παράγοντας που ασθμαίνοντας προσπαθεί να προλάβει αυτά που σχεδόν έχουν παρέλθει εδώ στη ταπεινή Γραμμενίτσα δείχνει δρόμους πρωτοποριακούς κάνει πράγματα που όπως λέγεται εν Ελλάδι «δεν γίνονται» .
Αυτοί οι δρόμοι είναι δύσκολοι και τα προβλήματα πολλά. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ανήκει κάπου, και οπωσδήποτε να αισθανθεί αποδοχή. Οι κοινότητες που τα προσφέρουν αυτά όπως είναι η οικογένεια, τα κόμματα, οι θρησκευτικές οργανώσεις, τα πολιτιστικά σωματεία, διάφοροι σύλλογοι παλεύουν με την εξής ισορροπία: Πόσο κλειστή θα είναι η ομάδα για να συνδεθούν τα μέλη μεταξύ τους και να καλύψουν τις ανάγκες που ανέφερα και πόσο ανοιχτοί να αποδέχονται τον άλλον, τον ξένο ο οποίος θα φέρει ζωή στην κοινότητα αλλά θα μας χαλάσει την ησυχία και πιθανόν να μας αγχώσει. Τις περισσότερες περιπτώσεις η ομάδα είναι σχετικά κλειστή απέναντι στον ξένο για να απολαμβάνει τη θαλπωρή της οικογενειακής ατμόσφαιρας. Αργά ή γρήγορα η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνιχτική για τα μέλη. Πιο σπάνια, είναι υπερβολικά ανοιχτή χωρίς κανόνες και όρια και η ομάδα γίνεται κέντρο διερχομένων και έτσι δεν είναι πια ομάδα και τα περισσότερα μέλη αποχωρούν ανικανοποίητα. Ο Χριστός έχει δώσει τον οδικό χάρτη: «Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν· ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με· ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με· γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με· ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με· ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με».
Η ζωή είναι μια καθημερινή και διαρκής πάλη πως θα καταφέρεις να μη Του κλείσεις την πόρτα αλλά και να προσφέρεις και την ανάλογη θαλπωρή που επιζητούν τα μέλη. Εύχομαι κάθε καλό στο τόσο ευλογημένο ενοριακό κέντρο Αγίου Δημητρίου Γραμμενίτσας.







Comments