Της Αγίας Σοφίας σήμερα γιορτάζει η μάνα που βίωσε την ύψιστη απώλεια, να χάσει και τα τρία παιδιά της με μαρτυρικό θάνατο για τη χριστιανική τους πίστη και να πεθάνει η ίδια πάνω από τους τάφους τους. Λόγω της ημέρας ζωγραφίσαμε την Αγία με μια ομάδα Γάλλων στο χωριό Grez sur loing στα περίχωρα του Παρισιού και αγαπούν τη ζωγραφική των εικόνων. Έχω κάνει αρκετά εργαστήρια ζωγραφικής εικόνων μαζί τους στη Γαλλία αλλά δυστυχώς η πανδημία σταμάτησε τη σειρά των μαθημάτων, φαίνεται να ξαναπιάνουμε το νήμα. Βρίσκω νόημα σε τέτοια πράγματα. Θα πει κανείς και τι έγινε δηλαδή εκτός από τη καλλιέργεια της δική σου ματαιοδοξίας; Δεν έχω απάντηση πειστική αλλά μου αρέσει που στο μέρος αυτό έχει γίνει γνωστό ότι ένας Έλληνας έρχεται κάποιες φορές και κάνει μάθημα για την ζωγραφική των εικόνων. Εγώ νομίζω έτσι χτίζεται κάτι ουσιαστικό, με πολλές τέτοιες κινήσεις με σταθερότητα και χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες. Την προηγούμενη φορά ήταν αρκετοί οι μαθητές καμιά δεκαπενταριά, τώρα ήταν τέσσερις. Δεν έχει σημασία και για έναν πρέπει να γίνει το μάθημα. Το έκανε και πατριάρχης μας Γιάννης Τσαρούχης πριν κάποιες δεκαετίες σε ένα χωριό λίγο πιο πάνω από εδώ στο Villeneuve les Sablons. Έχει μείνει η φήμη ότι αφού ξεκίναγε το μάθημα έστελνε τους μαθητές στα κοτέτσια του χωριού να βρουν φρέσκα αυγά για να κάνουν καλή αυγοτέμπερα για τη ζωγραφική. Για να χτιστεί κάτι θέλει τον τρόπο του καλού εργάτη. Παναπεί, κάνω τη δουλειά σαν εργάτης όσο τίμια μπορώ με σκυμμένο το κεφάλι και δεν το σηκώνω να δω αν έχω καταφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν υπαινίσσομαι ότι λειτουργώ έτσι, θα ήθελα όμως, όχι μόνο γιατί φαίνεται καλό, ας πούμε ότι είσαι έτσι καλύτερος άνθρωπος, αλλά πιστεύω ότι είναι και αποδοτικό και νομίζω έχει κάποια αξία να ξέρεις το στόχο σου και να προσπαθείς. Έχει βέβαια μια δυσκολία, θέλει πίστη ο τρόπος αυτός που εγώ δεν έχω. Από την άλλη καμιά φορά είναι η μόνη διέξοδος, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, να κάνεις αυτο που ξέρεις να κάνεις, όσο καλά μπορείς, χωρίς να κάμπτεται από την απόδοση και την αποτυχία, υπομονή δηλαδή και πίστη. Νομίζω ότι έχουμε κάτι να κομίσουμε σαν ελληνικός πολιτισμός σε αυτό το περίπλοκο κόσμο που βρεθήκαμε. Δεν αξίζει να ομφαλοσκοπούμε ενώ οι άλλοι διαφημίζουν την πραμάτεια τους σε όλο τον κόσμο. Πιστεύω στη σπορά. Πολλά σποράκια σε πολλά μέρη όλα με ψυχή σπαρμένα, χωρίς μεγάλες προσδοκίες, πιστεύω θα αποδώσουν. Όμως τουλάχιστον αποδίδουν ψυχικά τα μέγιστα στον σπορέα. Το μάθημα αγιογραφίας που έκανα έγιναν στο πλαίσιο ενός διημέρου που στο χωρίο Grez sur loing καλλιτέχνες είχαν ανοιχτά τα εργαστήρια τους στο κοινό με την ευκαιρία των ευρωπαϊκών ημερών πολιτιστικής κληρονομιάς 16 και 17 Σεπτεμβρίου 2023. Το ονόμασαν οι διοργανωτές Grez Αrt. Ζωγράφος που το οργανώνει τώρα αυτό για τρίτη χρονιά μου παραπονιόταν ότι δεν δουλεύουν όλοι για τις διάφορες ανάγκες στην οργανωτική ομάδα του Grez Art. Τις είπα πως στην Ελλάδα λέμε ότι αυτός που δίνει τα πιο πολλά στους άλλους, είναι αυτός που παίρνει και τα πιο πολλά οπότε ας μη χάνει την πίστη της και ας μην λυγίζει. Καλά, λέμε στην Ελλάδα τέτοια πράγματα; Νομίζω ότι στην Ελλάδα αυτός που προσφέρει τα πιο πολλά στους άλλους τον λένε…. μαλάκα.
Comments