Ο εξοστρακισμός της ζωγραφικής (απόσπασμα) Μέσα από τη σωρεία των επαίνων που θα ήθελα να αναφέρω για τον Χρόνη Μπότσογλου είναι κι ο βαθμός της αντίστασής του στο να επιμένει να ζωγραφίζει με τον δικό του παραστατικό τρόπο. Διότι η υφιστάμενη ιδεολογική τρομοκρατία είχε και έχει ως αποτέλεσμα, όχι μόνο να καθορίζει αν η ζωγραφική πρέπει να είναι παραστατική ή αφηρημένη, αλλά κι αν η ίδια η ζωγραφική μπορεί πλέον να υπάρχει… ΧΩΡΙΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ. Φαντάζομαι την καρδιά του, «περίλυπον έως θανάτου», αν είχε προλάβει να ακούσει ότι στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στην οποία υπήρξε και πρύτανης, δεν διδάσκεται πλέον η αγαπημένη του ζωγραφική τέχνη. Όπως δεν στεγάζεται και στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο έχει αναλάβει την ανάδειξη νέων καλλιτεχνικών εκφάνσεων, όπως video art, body art, land art, κατασκευές, γενικά το οτιδήποτε, και σπανίως τη ζωγραφική που θεωρείται ξεπερασμένη, αφού δεν εκφράζει πλέον την εποχή μας. Δηλαδή, μετά τη Γενιά του ’30 και από τον πόλεμο μέχρι σήμερα ολόκληρη σχεδόν η εικαστική δημιουργία του τόπου μας είναι δυσεύρετη έως απούσα στα Εθνικά Μουσεία Σύγχρονης Τέχνης. Ποιες έντρομες και ανθελληνικές συνειδήσεις επιβάλλουν έναν τέτοιο παραλογισμό ; *Ο ζωγράφος κι ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Σωτήρης Σόρογκας σε άρθρο του αφιερωμένο στον πρόσφατα εκλιπόντα ομότεχνό του Χρόνη Μπότσογλου στην εφημερίδα «Τα Νέα» (12-03-2022)
Comments