Το τελευταίο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας Athens Voice έχει στο εξώφυλλο το έργο του ζωγράφου και βυζαντινού αγιογράφου Κώστα Λάβδα. Το έργο είναι μέρος της εικαστικής ενότητας του ζωγράφου με τίτλο ΑΤΗ που παρουσιάστηκε εν μέσω πανδημίας στην γκαλερί Άλμα τον Σεπτέμβριο του 2020. Προσωπικά δεν με εκφράζει η τέχνη του Λάβδα δεν είναι ο κόσμος μου, ο τρόπος μου, δεν συναντά τις δικές μου πληγές και αγωνίες. Όμως με τον Λάβδα έχουμε μια κοινή πορεία στη ζωγραφική εικόνων της ορθόδοξης εκκλησίας και συνδεόμαστε με μια φιλική σχέση, όχι στενή θα έλεγα, αλλά ειλικρινείς με αμοιβαία συμπάθεια . Το ότι ξαφνικά και χωρίς ο ίδιος να το επιδιώξει το δημοφιλές έντυπο έκανε εξώφυλλο το έργο του φίλου Κώστα μου έδωσε χαρά. Ε και λοιπόν θα πει κάνεις είναι λόγος να γράψεις για αυτό; Όχι βέβαια, τα ιδιωτικά συναισθήματα και οι δημόσιοι χαριεντισμοί της κάθε παρεούλας είναι κάπως αποκρουστικά. Ο λόγος που γράφω αυτές τις αράδες είναι να πω ότι παρότι η τέχνη του ανθρώπου αυτού δεν με συγκινεί, εντούτοις παρατηρώ ότι αγγίζει και συγκινεί ένα μεγάλο κομμάτι συνανθρώπων μου και αυτό δεν μπορεί να με αφήνει αδιάφορο. Το βλέπω, ότι κάτι λέει σε έναν κόσμο αρκετά νεότερο και αυτό δεν μπορώ να το αγνοήσω. Όταν κάποιος εκφράζει ένα συλλογικό ασυνείδητο – γιατί αυτό προσπαθεί να κάνει η τέχνη, ζωγραφίζει τα κοινά μας ασυνείδητα, πληγές, συγκινήσεις, χαρές – τότε του πρέπει ένας κάποιος σεβασμός και ένας τέτοιος αξίζει στο Λάβδα που κατάφερε να γίνει ο εικαστικός τροβαδούρος ενός κόσμου που σε μένα επαναλαμβάνω είναι ένας κόσμος άγνωστος. Χαίρομαι όμως και συγκινούμε όταν υπάρχει συγκίνηση και επικοινωνία και ας μη συμμετέχω. Το λέει και ο Irvin Yalom, μου δίνει μεγαλύτερη χαρά να δίνω χαρά σε κάποιον άλλον, παρά να επιδιώκω την δική μου. Δεν θεωρώ σπουδαία τέχνη μόνο αυτή που συγκινεί εμένα αλλά και εκείνη που βλέπω ότι συγκινεί και τον αδελφό μου. Όμως αν δεν εκφράζει το καλό; Αν δεν εκφράζει το ωραίο; Όχι, σημασία έχει να ειπωθεί το τραγούδι της ομάδας από τον μάγο. Αυτό έχει αξία γιατί συμβάλει καθοριστικά στην ψυχική υγεία της ομάδας, στη αυτογνωσία της, στο διάλογο των καημών της, στην ουσιατική κοινωνία της. Κώστας Λάβδας και με τη βούλα της Athens Voice ο εικαστικός αφηγητής ενός τρόπου του υπάρχειν και αυτό είναι μια επιτυχία και πρέπει να γιορταστεί σαν μια γέννα ενός συγκεκριμένου πολιτισμού, ενός τρόπου, ενός πόνου.
Comments