Skip to content →

Ίμβρος Φεβρουάριος 2020

 

Η τελευταία φορά που πήγα στην Ίμβρο ήταν το 1995. Από τότε πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο και κυρίως η επαναλειτουργία του ελληνικού σχολείου. Χάρη τον κόπο και το πείσμα πολλών ανθρώπων και κυρίως του διευθυντή του Ιωακείμ Καμπουρόπουλου. Είχα τη χαρά και την τιμή να ζωγραφίσουμε μαζί με τα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου το πρόσωπο το Χριστού μια μικρή συνεισφορά στον αγώνα των ανθρώπων να στηριχτεί αυτή μαρτυρική γωνιά του ελληνισμού. Το σχολείο σήμερα αριθμεί 54 παιδιά και έχει εξοπλισμό που θα τον ζήλευαν πολλά πρότυπα ή ιδιωτικά σχολεία αποτέλεσμα δωρεών Ελλήνων ευεργετών. Ρωτώντας ένα από τα παιδιά του σχολείου που συνάντησα τυχαία στο δρόμο «πως πάει εδώ;» μου είπε: «Το καλύτερο πράγμα εδώ είναι το σχολείο». Το γράφω και συγκινούμε…
Κωνσταντινούπολη, Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας. Η σκιά μου σε ένα μαρμάρινο τοίχο.



Η Ίμβρος είναι γεμάτη μικρά εκκλησάκια όλα πολύ περιποιημένα 

Ο Ναός της Παναγίας του χωριού Αγρίδια που είναι και το σχολείο

Με τα παιδιά του Ελληνικού σχολείου που λειτουργεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια ξανά, ζωγραφίσαμε το πρόσωπο του Χριστού

Τα ερειπωμένα σπίτια είναι πολλά, απο αυτούς που έφυγαν… εδώ μια καλή εκδοχή 
🙂

Το κατάστημα είναι κλειστό τα τελευταία 50 χρόνια

Published in Uncategorized

Comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *