Η τελευταία φορά που πήγα στην Ίμβρο ήταν το 1995. Από τότε πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο και κυρίως η επαναλειτουργία του ελληνικού σχολείου. Χάρη τον κόπο και το πείσμα πολλών ανθρώπων και κυρίως του διευθυντή του Ιωακείμ Καμπουρόπουλου. Είχα τη χαρά και την τιμή να ζωγραφίσουμε μαζί με τα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου το πρόσωπο το Χριστού μια μικρή συνεισφορά στον αγώνα των ανθρώπων να στηριχτεί αυτή μαρτυρική γωνιά του ελληνισμού. Το σχολείο σήμερα αριθμεί 54 παιδιά και έχει εξοπλισμό που θα τον ζήλευαν πολλά πρότυπα ή ιδιωτικά σχολεία αποτέλεσμα δωρεών Ελλήνων ευεργετών. Ρωτώντας ένα από τα παιδιά του σχολείου που συνάντησα τυχαία στο δρόμο «πως πάει εδώ;» μου είπε: «Το καλύτερο πράγμα εδώ είναι το σχολείο». Το γράφω και συγκινούμε…





Η Ίμβρος είναι γεμάτη μικρά εκκλησάκια όλα πολύ περιποιημένα







🙂



Το κατάστημα είναι κλειστό τα τελευταία 50 χρόνια
Comments